Wie is Gerard van Schaik? Wil je iets over jezelf vertellen?
Ik ben begin 1987, na vele andere woon- en verblijfplaatsen en hoewel het niet de voorkeur genoot, als een loepzuivere “import” in Amersfoort komen wonen. Mijn hele leven, dat wil zeggen na mijn puberteit, ben ik min of meer wel met een sport (zwemmen, judo, tafeltennis, karate, tennissen, recreatief fietsen etc.) bezig geweest.
Vanwege een blijvende blessure aan beide knieën heb ik helaas voortijdig mijn “carrière” in de karatesport moeten beëindigen om uiteindelijk na een lange herstelperiode en een drukke periode (koophuizenjacht, verhuizing, inrichten woning e.d.) een doorstart te maken als recreatief tennisser. Maar helaas ook het tennissen heb ik na zo’n 10 jaar moeten opgeven.

Hoe lang ben je al lid en wat was de reden dat je je aanmeldde bij de club?
Vanwege opeenvolgende hardnekkige blessures (tennisarm) werd ik, hoe graag en vaak ik de sport ook beoefende, er letterlijk toe gedwongen om mijn tennisracket aan de wilgen te hangen. Aangezien ik niet iemand ben die rustig op zijn stoel kan blijven zitten was ik op zoek naar een alternatief welke ik eventueel samen met Ingrid, mijn huidige vrouw, zou kunnen beoefenen. En alsof de duvel er mee speelde, in januari 2001 stond er een klein artikel in de krant dat je je kon aanmelden om kennis te komen maken met het sportief wandelen bij AV Triathlon. Maar zoals het met alle goede voornemens gaat, elke zaterdag stond er wel iets anders in onze agenda waardoor wij steeds verhinderd waren.
Op een gegeven moment zaten wij met zijn tweeën aan tafel en zeiden tegen elkaar ‘als wij nu niets inplannen dan komt er voorlopig niks van en zijn wij, voordat we er erg in hebben, een jaar verder’. Enfin om een lang verhaal kort te houden, op zaterdag 31 maart 2001 hebben wij ons aangemeld voor sportief wandelen bij AV Triathlon.

Hoe is het om lid te zijn van AVT?
Het mooiste sportcomplex wat je maar kunt bedenken (bos Birkhoven, de Korte Duinen, de Stompert, de Lange Duinen en de aanpalende agrarische omgeving) zorgt er zeker voor dat je in een informele en ongedwongen sfeer lekker kan sporten. Ondanks het feit dat ik al 20 jaar bij AV Triathlon zit is het, ook mede dankzij het wisselen van de seizoenen, geen straf om elke week weer acte de présence te geven bij onze vereniging. Het gaat mij net iets te ver om te zeggen dat het iedere keer weer een “feestje” is om iedereen te zien genieten van zijn of haar sportbelevenis, maar het scheelt niet veel.
Het sociale aspect, het samen napraten na een training, het kopje koffie/glas thee en de vele vriendschappen die er zijn ontstaan zorgen er eigenlijk voor dat AV Triathlon, ondanks het grote aantal leden, een unieke positie in de sportwereld inneemt die ik voor geen geld zou willen missen (alhoewel mijn gevoel mij na een drukke week soms iets anders influistert).

In welke groep(en) train je en kun je die groep(en) typeren in een paar steekwoorden?
Hoofdzakelijk geeft ik, afgewisseld door gidsen, op de zaterdagochtenden sportief wandelentrainingen aan groep 2. De groep kent nagenoeg geen verloop en er is een harde kern die, ongeacht het weer, steevast elke week komt trainen. Naast trainingen is het sociale aspect zeer belangrijk waarbij o.a. geen enkele verjaardag in de groep vergeten wordt.
Daarnaast train ik sinds vorig jaar ook weer mee met de dinsdagavondgroep om mijn conditie
weer wat op te schroeven. Dinsdagavond is net een motor, het is starten en gaan met die banaan.

Waarom ben je vrijwilliger geworden en wat doe je als vrijwilliger voor de club?
Eigenlijk vrij snel nadat wij ons in 2001 aangemeld hadden kwam de toenmalige trainer, Jim van
de Kuijl, aan ons vragen of het training geven ook niet iets voor ons zou zijn.
Nadat zowel Ingrid als ik eerst een aantal keren de warming-up en de cooling-down hadden verzorgd, werden wij, omdat de trainers regelmatig verstek lieten gaan, min of meer in het diepe gegooid en moesten wij de trainingen verzorgen.
Na eerst de interne basiscursus ‘Assistent Loopgroep Begeleiding’ bij Ton Duits te hebben gevolgd,
heb ik paar jaar later bij de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie, tegenwoordig Atletiek Unie, het diploma ‘Trainer Sportief Wandelen” behaald. Enfin 20 jaar later, waarvan dus ruim 19 jaar als trainer, geef ik nog steeds met veel plezier de wandeltrainingen.
Om mijn trainerslicentie, het plezier in het vak en het enthousiasme te behouden, volg ik ieder
jaar wel één of meerdere bijscholingen/workshops. Naast dat ik trainer ben, ben ik ook trainerscoördinator, organiseer ik de interne overleggen met alle wandeltrainers en gidsen, ben ik oud-voorzitter, maar tegenwoordig lid, van de commissie Wandelsporten, zorg ik, al dan niet in overleg met de kledingcommissie, voor geschikte en ook passende trainerskleding en ben ik (tijdelijk) lid van het AVT Corona team.

Heb je een leuke anekdote /topper die je als vrijwilliger hebt meegemaakt?
Met regelmaat werd mijn ‘trainersautoriteit’ tijdens de trainingen volledig genegeerd, soms tot ergernis maar veelal tot hilariteit, omdat Tia van de Bor (zij is ons helaas ontvallen) halverwege de trainingen een ‘pauze’ inlaste omdat het tijd was voor het ‘snoepmomentje’. Dan kon je hiertegen natuurlijk wel bezwaar maken, maar Tia was onvermurwbaar, dit was haar dingetje.

Heb je nog een aanrader voor anderen die nog geen vrijwilliger zijn?
Een aanrader voor anderen, ja wat zal ik zeggen? AV Triathlon draait op/wordt gerund door enthousiaste vrijwilligers, net als iedere andere vereniging. Zonder deze vrijwilligers heeft onze
vereniging geen bestaansrecht!
Dus sluimert er in je brein het idee dat je misschien ook wel iets voor de vereniging kan of wil
betekenen, schroom dan niet om je aan te melden bij de vrijwilligerscommissie. Vrijwilliger
zijn doet geen zeer en geeft bovendien ook genoegdoening omdat je het niet alleen maar voor
jezelf doet.

Interview door Hatice Durmaz, vrijwilligerscommissie