De gezamenlijke marathontraining van de atletiekverenigingen Altis, Pijnenburg en Triathlon (APT) was dit jaar zo’n succes dat er een wachtlijst is ingevoerd. Een verslag van het trainerscollectief over dertien zware weken van duurlopen. ,,Huilend over de finish op de Coolsingel.”

De stroom aanmeldingen voor de marathontraining van 2024 liep nog harder liep dan de winnaar van de marathon zelf. In 2022 hadden we nog 60 deelnemers, vorig jaar 70 en dit jaar waren we genoodzaakt om bij 90 (!) deelnemers, de aanmeldingen te sluiten en mensen op een wachtlijst te zetten.

We weten natuurlijk dat er altijd lopers uitvallen. Tijdgebrek, zelfoverschatting en blessures komen altijd voor en soms krabbelen lopers al terug voor de eerste training begint. Maar als de drie tempogroepen waarin we lopen te groot worden, moeten we de groepen splitsen en hebben we meer trainers nodig. Trainers die schaars zijn, blessures kunnen krijgen en soms een weekend vrijaf willen. De lopers op de wachtlijst hebben we gelukkig wel mee kunnen laten lopen.

Marathon is populair
Groeit het succes ons boven ons hoofd? Misschien wel. We hoeven niet eens reclame te maken om dit jaar 20 aanmeldingen te krijgen van lopers, die niet eens lid zijn van één van onze verenigingen. De loopsport is populair, in het bijzonder de marathon gezien de snelheid waarin ‘Rotterdam’ uitverkocht is.

Ook de marathon in Amsterdam op 20 oktober is al uitverkocht. Een deel van onze lopers is noodgedwongen uitgeweken naar Enschede, op 21 april. Dus het is niet vreemd dat onze marathontraining populair is. En uiteraard ook een compliment voor de organisatie en alle trainers die dit traject mogelijk maken. Maar ook een risico dat het aantal lopers onbeheersbaar gaat worden.

Dringende oproep
Maar dit succes willen we graag doorzetten. Daarom een oproep aan alle (assistent)trainers van AV Altis, AV Triathlon en AV Pijnenburg om volgend jaar mee te helpen. In de organisatie, de begeleiding van de trainingslopen of als “buddy” van marathondebutanten. We kunnen meer “handjes” en “voetjes” gebruiken.

Buddy? Ja buddy. Dit jaar hebben we voor het eerst elke trainer gekoppeld aan 2 of 3 marathondebutanten. We merkten dat er veel vragen zijn over de marathon en een loper soms in de war raakt van de vele (verschillende) antwoorden op de vragen. Dezelfde vraag gesteld aan meerdere personen kunnen verschillende, persoonlijke en soms tegengestelde antwoorden opleveren. Ieder bereidt de marathon anders voor en beleeft die ook anders. Eén aanspreekpunt geeft de mogelijkheid verder te verdiepen in de vraag, wedervragen te stellen en een bevredigend antwoord te geven en te krijgen.

Dertien zware weken
Maar goed, genoeg overdenkingen over het organiseren van de trainingen. De 13 weken van lange duurlopen waren weer een waar feest. Prachtige routes met soms prachtig weer en soms flinke regen, rustige duurlopen en pittige bloktrainingen maar vooral veel gezelligheid onderweg.

Ook dit jaar weer opvallend veel gesprekken zonder stil te staan (dat doet een marathonloper toch liever niet) bij het feit dat de gesprekpartner niet van dezelfde club is. Na enkele weken zijn we automatisch één club geworden: APT. In de app groep worden elke zondag vele foto’s gedeeld en lopers die al eerder dan 14 of 21 april hun marathon lopen worden aangemoedigd en gecomplimenteerd.

Spanning
Zondag 14 april is helemaal een feest: de marathon van Rotterdam. ’s Ochtends verzamelen in een restaurant net voorbij de finish, samen de spanning voelen, samen naar de start, en samen voor de laatste keer naar Lee Towers luisteren. Na het startschot nog even samen lopen alsof het gewoon weer een duurloopje is, maar dan is het ieder voor zich. De drukte ervaren bij de Slinge, de Erasmusbrug op en voelen of de benen dan nog goed zijn.

Door Crooswijk waar je de snelle lopers al weer terug ziet komen. Het vermaledijde Kralingse Bos met het vooruitzicht dat er bij km 33 een APT verzorgingspost staat. Even huilen bij de boodschap op het scherm bij km 34. Dan de zware laatste kilometers en alle aanmoedigingen in Crooswijk waar je niet kunt stoppen. Waar je niet mag stoppen. De pijn in de benen, het hoofd dat roept om te stoppen.

Medaille
Hetzelfde hoofd dat roept dat je door moet gaan. Rechtsaf en in de verte de finish. Het kan niet meer fout gaan, het gaat niet meer fout. De opluchting wanneer je echt mag wandelen. Wandelen naar de medaille. Wandelen terug naar het restaurant waar al een aantal loopmaatjes zitten te wachten om jouw verhaal te horen. Hetzelfde verhaal als al die andere lopers maar toch anders want het is jouw verhaal, jouw gevoel, jouw trots. En als je aan je biertje zit dan komen nog meer lopers.
Ook met verhalen. Verhalen over afzien in Kralingen, kippenvel in Crooswijk en huilen op de Coolsingel. Dit is het moment waar we het allemaal voor doen. Maar ook het moment dat de trots is af te lezen van de gezichten van de trainers. Met z’n allen hebben we dit wel weer geflikt.

Café de Plank
Twee weken later staan we allemaal in café de Plank in Hoogland om dit traject feestelijk af te sluiten. Prachtig om al die blije lopers weer te zien. En als er al lopers waren die na de finish “dit nooit meer” dachten of zelfs hardop uitspraken, dan is dat inmiddels al weer veranderd in “tot volgend jaar”.

Het succes van de marathontraining is ook een risico. Help jij volgend jaar mee?

Namens het trainerscollectief van Altis, Pijnenburg en Triathlon (APT):
Henri Bolk, Vincent van Leent en Christl Foekema