Zullen we weer meedoen met de Halve van Egmond? Herinneringen van twee jaar geleden werden al snel opgehaald. “Ja, de gezamenlijke duurlooptrainingen waren heel leuk. En ja, de busreis was erg gezellig. En wat hadden we op de dag zelf prachtig weer”.
Oftewel, genoeg animo en dankzij Ruud, René en Patrick ging er al snel een mail rond, konden mensen zich aanmelden en werd in oktober met de trainingslopen gestart. Ook deze keer was het weer leuk om met een groep mensen een gemeenschappelijk doel te hebben. De saamhorigheid was groot. Regelmatig klonk de vraag; “Hoe gaat het? Loop je lekker?”
De trainingslopen gingen in praattempo dus volop kans om met elkaar te praten, te genieten van de mooie routes en de prachtige natuur. Ook nu zaten er een paar bijzondere etappes bij. Eén in de sneeuw waarbij het wonderlijk stil was in het bos en vooral het knerpen van de sneeuw onder de hardloopschoenen te horen was. En een etappe in de stromende regen en harde wind waarin de gedachte “waarom doe ik dit?” zich bij iedereen wel even opdrong.
Na de langste etappe van 19 km leek het ons leuk om na afloop samen te lunchen. Zo gezegd, zo gedaan. De soep met broodjes smaakten erg goed en het was vooral heel gezellig .
Zondag 13 januari. Verzamelen in het clubhuis, instappen in de comfortabele bus van Besseling en op naar Egmond. Zou het regenen of niet, hoe hard zou de wind waaien en van welke kant? Rond enen was het zover, de start. En wat een geluk. Het was droog en we hadden de wind niet pal tegen. Na een kort stuk in het dorp gingen we het strand op. We zagen een onstuimige zee met witte schuimkoppen, vlokken schuim die over het strand rolden, zeemeeuwen hangend in de lucht en tientallen lopers om ons heen. Wat een mooie sfeer.
Na ongeveer 7 kilometer de duin over en linksaf de duinen in. Eerst over een onverhard duinpad met een paar klimmetjes en vervolgens vooral over verharde paden slingerend terug richting Egmond. Verschillende panorama’s wisselden elkaar af. Er stonden enthousiaste mensen langs de kant die ons aanmoedigden en hier en daar was er muziek. Op 19 kilometer eindelijk de beruchte Bloedweg (6% over 188 meter) die erg meeviel. Het venijn zat deze keer letterlijk in de staart. De laatste 200 meter werden we getrakteerd op een zeer stevige tegenwind. Voorovergebogen en lachend kwamen we over de eindstreep.
Terug in de bus klonken enthousiaste verhalen van iedereen en deelden we een gevoel van voldoening dat we dit samen mochten beleven. Ramon, onze buschauffeur werd nog speciaal bedankt voor de prettige reis.
René, Ruud, Patrick en alle andere trainers die geholpen hebben met de voorbereiding, bedankt, het was weer super!
Annelies Post