Wie is Joris van Ooijen ? Wil je iets over jezelf vertellen?
Mijn naam is Joris van Ooijen en ik ben 21 jaar oud. Geboren en getogen in Amersfoort. Naast hardlopen ben ik vooral bezig met muziek maken en (door mijn veel te grote verzameling) boeken te lezen. Alle maatregelen van de afgelopen periode helpen flink om door die berg boeken heen te komen . Daarnaast ben ik derdejaars student aan de Hogeschool Utrecht waar ik de lerarenopleiding voor het vak Frans volg.
Hoe lang ben je al lid en wat was de reden dat je je aanmeldde bij de club? Sinds dit voorjaar ben ik lid van AVT geworden. Daarvoor heb ik Floorball gedaan, maar ik zocht iets nieuws. Via mijn moeder ben ik toen bij AVT gekomen.
Hoe is het om lid te zijn van AVT?
Heel gezellig. Ik weet nog dat ik tijdens mijn eerste training geen water had meegenomen en daar last van had. Hoe anderen mij toen hielpen, zal ik nooit vergeten. Het voelde als een grote familie die voor iedereen openstaat die wil aansluiten.
In welke groep(en) train je en kun je die groep(en) typeren in een paar steekwoorden?Hoe ik de groepen die ik train moet typeren hangt af van de tijd waarop ik de training geef. Want ik heb twee groepen waar ik mee train. De eerste groep waar ik mee ben begonnen is de JB(R)-groep van de zaterdag. Deze groep is groot, snel en gezellig. We doen meestal een
intervaltraining. In deze groep zitten ook de jongeren die op zaterdagochtend durven tetrainen , altijd gezellig dus. Daarnaast train ik in de groep waar mijn moeder in zit: de zondag groep met Else en Arie. Met hen doen we de langeafstand training. Ik merk dat deze groep gemoedelijk is en altijd doorzet ook al regent het hard!
Op de zaterdagen is het druk op het terrein en merk je de mentaliteit van “Yes zaterdag sportdag” terwijl zondag meer is van “Gezellig met een groepje rennen”. Dat contrast vind ik zo leuk om te zien.
Waarom ben je vrijwilliger geworden en wat doe je als vrijwilliger voor de club?Na deze zomervakantie ben ik begonnen met vrijwilligerswerk bij de frame runners. Een paar maanden daarvoor zat ik na een training met Henriëtte te praten en zij gaf aan nog trainers te zoeken. Dit leek mij leuk omdat het een groep is met diverse leeftijden en het initiatief vond ik heel goed. Het bleek later dat ik mensen kende die al bij die groep zaten. Dat was pure toeval. Het is een kleine wereld !
Tijdens de trainingen help ik onze atleten op weg als ze over een berg moeten of door ze aan te moedigen. Ook let ik op de veiligheid. Wat ook niet moet missen, is de sfeer. Als ik de kinderen heb kunnen laten lachen, is de training voor mij geslaagd. Daar gaat het voor mij over bij het vrijwilligerswerk.
Heb je een leuke anekdote /topper die je als vrijwilliger hebt meegemaakt?
Een paar weken geleden hebben we een training gehad met maar twee (!) atleten en twee trainers. Ik vond de sfeer toen heerlijk. We deden toen een moddertraining, dat was lachen! Het is moeilijk uit te leggen maar er is iets in onze frame runners wat mij zo enthousiast maakt om met hen te werken.
Heb je nog een aanrader voor anderen die nog geen vrijwilliger zijn? Als je twijfelt zou ik zeggen, doe het! Je leert er zoveel nieuwe mensen door kennen en dat is prachtig.