Theo bedankt!!

De redactie van Lopende Zaken is in een shock,
ontredderd, de kluts kwijt, weet zich geen raad.
Hadden we dit aan zien komen?
Hebben we zitten slapen, gedacht dit gaat gewoon eeuwig door?
Zolang we ons kunnen heugen, minstens vanaf het begin van deze eeuw,
wordt Lopende Zaken opgefleurd,
van een komische noot voorzien,
krijgen de lezers een glimlach als er weer een nieuw nummer verschijnt.

En de oorzaak van dit alles: een autodidact.
Nee, dat heeft niks met auto’s te maken
en ook niet met iets als didactiek.Gewoon iemand die zonder opleiding een eigen stijl ontwikkelde,
en wat een stijl!!!
Altijd herkenbaar in zijn vorm en zijn expressie,
soms schalks, dan weer venijnig,
of iets om over na te denken,
onder de gordel? Nee dat nooit,
ook grappig ja, en zeker verrassend.
Eigenlijk zoals de autodidact zelf ook was.
Met humor en zelfspot.
Hardlopen met zo’n groot lijf is ook niet altijd een pretje,
moet je eigenlijk niet doen, krijg je blessures van,
lekker gezellig naar de kroeg met vrienden is eigenlijk veel leuker,
maar daar kun je dan weer een column over schrijven,
je sores aan het publiek kenbaar maken,
jezelf weer op de hak nemen,
kunnen anderen daar ook weer schamper om lachen.
Of uitleggen wat kwalletietijm is,
weet je dat niet, nou zoek die column dan maar op.

Is er dan geen uitweg voor de redactie,
een klein gaatje waardoor we kunnen ontsnappen
en weer kunnen ademhalen
zonder gezichtsverlies opnieuw kunnen beginnen?
Zou dat kleine gaatje door de autodidact zelf aangereikt kunnen zijn?
Heeft hij zelf niet bekend “Af en toe doe ik het met een ander”
Kunnen we zijn woorden serieus nemen?
“Mijn ervaringen zijn tot nu toe louter positief, het is verfrissend en verhelderend.
Het verschaft je inzicht en overzicht.
Het is bevredigend.
Om af en toe eens van trainer te wisselen”
Zou dat ook voor een tekenaar-columnist gelden? 

Jos Gloudemans