Ervaringen van een startende mountainbiker
Oktober 2012: Ik ga met een groep sporters van AV Triathlon mee voor een weekendje Zuid-Limburg. Zaterdag een toertocht op de racefiets en op zondag 
een trainingsloopje over de Sint Pietersberg. De rest gewoon gezellig Maastricht in. Vanaf het moment dat ik op de gehuurde racefiets stapte heb ik met een gelukzalige glimlach rondgereden: wat was dit leuk! Eenmaal thuis had ik mijn vrouw snel overtuigd van mijn hernieuwde liefde voor de racefiets. Nog diezelfde winter heb ik me er één aangeschaft en kon ik vanaf begin april mee met de maandagavondgroep van onze vereniging. Zowel de juiste techniek om in een groep te rijden, als één worden met de fiets is me bijgebracht door een stel enthousiaste trainers.
Aan het einde van het tweede seizoen vroeg mijn vrouw of het een idee was om in het winterseizoen ook te fietsen. Haar voorstel was om in de sportschool samen te gaan spinnen. Daarnaast vroeg ze of ik het leuk zou vinden om te gaan mountainbiken. Beiden zouden er misschien voor zorgen dat mijn fietsconditie gedurende de winter op peil zou blijven. Zo gezegd, zo gedaan. Het spinnen is erg gezellig samen, goed voor interval en kracht, maar wel in een sportschool zonder frisse wind in je haren, etc. Om te gaan mountainbiken had ik eerst een fiets nodig. Mijn schoonzoon bracht de oplossing. Hij had een prima MTB en die kon ik voorlopig wel lenen. Vlak voor de eerste MTB-startclinic van AVT had ik hem in mijn bezit.
Voor het clubhuis werden eind september 2014 verschillende oefeningen uitgevoerd: voetbal op de fiets, limbodansen op de fiets, slalommen tussen twee touwen, over een pallet fietsen, etc. Mijn eerste ervaringen waren gemengd: de clinic toverde een grote glimlach op mijn gezicht. Aan de andere kant werd me pijnlijk duidelijk dat MTB-en heel andere vaardigheden vereist dan wielrennen. Het gaat vooral om beheersing van de fiets en je lichaam. Daarnaast moest ik heel wat angsten overwinnen om de oefeningen uit te voeren. Die eerste dag ben ik meerdere keren gevallen, maar gelukkig slechts met als resultaat één blauwe plek… De rest van het seizoen werd iedere training begonnen met technische oefeningen waarna we deze in het bos de praktijk gingen brengen. Iedere week merkte ik dat mijn vaardigheden beter werden. En iedere week lag ik minimaal één keer onvrijwillig op de grond. Je moet niet bang zijn om te vallen! Aan einde van het MTB-seizoen had ik zelfs de moed om met de groep mee te gaan naar het afsluitende weekend in de 
Ardennen. In één seizoen had ik voldoende progressie gemaakt om daar mee te kunnen rijden.
Het zomerseizoen heb ik weer heerlijk op de racefiets gezeten. De vaardigheden om één met de fiets te worden zijn bruikbaar met de racefiets. Voor de rest is mijn fietsconditie in tact gebleven. Het kostte me beduidend minder moeite om weer afstanden te kunnen fietsen.
Tot slot mijn ervaringen van de afgelopen weken: Tijdens de startclinic 2015 werden mijn vorderingen ten opzichte van het jaar ervoor duidelijk: geen valpartijen en geen blauwe plek. Het geleerde in het afgelopen seizoen is goed blijven hangen. Door het rustig aan op te pakken en uit te breiden en moeilijker te maken, verwacht ik telkens meer te kunnen. En dat ik daar vertrouwen in heb mag blijken uit het feit dat ik me al opgegeven heb voor het afsluitende MTB-weekend met de groep in de Duitse Eifel! – Ewald Jansen
Alle informatie over de mountainbiken activiteiten van AVT is terug te vinden op deze pagina.