Even terug in de tijd: vrijdag 25 september. Het is 5.15 uur, de wekker gaat… Eerst denk ik nog, waarom gaat dat geluid bij de buren af? Maar nee, het is echt mijn eigen wekker die ik zelf heb gezet. Poeh wat vroeg… Toch maar snel opstaan voordat ik weer in slaap val. Of nog erger, me bedenk. Even wat eten en dan op de fiets naar het zwembad. Ik bof, want ik woon niet ver van het zwembad. Wat een rust op straat. Maar bij het zwembad is het best druk! Dat had ik niet verwacht…
Gelukkig was ik niet de enige die voor de eerste keer mee ging trainen. Ook Henriette en Evelien stonden al fris en fruitig te wachten bij de ingang. En het was daarom heel gezellig op het vroege tijdstip. Opeens zie je ook medelopers waarvan je niet wist dat ze meedoen aan de zwemtraining! Dat schept toch wel een band!
De training begint, inzwemmen in baan 8. 100 borstcrawl, 100 armen, 100 benen. O, ze bedoelen 100 meter. Hoeveel baantjes is dat ook alweer? Zeker als je een 25-meterbad gewend bent, moet je af en toe wat rekenen. Ik ben toe aan de 100 meter benen. Na een halve baan denk ik, ben ik zo langzaam? Nee dat valt eigenlijk best mee, maar mijn medezwemmers hebben mini-zwemvliezen aan! Vandaar dat het lijkt alsof ik stilsta. Die moet ik ook maar eens aanschaffen. Wat blijkt, als je gaat zwemmen heb je naast je standaarduitrusting als badpak, badmuts en brilletje dus ook mini-zwemvliezen, handpeddels, plankje en achtje nodig. En inmiddels ook wel een grotere tas heb ik gemerkt…
Na het inzwemmen hoor ik opeens termen als ‘schouder aantikken’ en ‘gel door je haar’… Oefeningen om je techniek te trainen. In het begin wat onwennig, maar na een paar trainingen doe je de oefeningen alsof je niet anders gewend bent. Ik had zelf al zwemervaring, dus na een paar trainingen ben ik twee banen opgeschoven. Maar ook als je nog nooit borstcrawl hebt gezwommen kun je meedoen met de trainingen! Zeker in het najaar is er veel aandacht voor de techniek.
Als je anderen vertelt dat je van 6 tot 7 uur zwemt (ja in de ochtend), krijg je standaard één van deze twee reacties: jij bent gek óf zo wat knap, dat kan ik echt niet. Waarvan je de eerste reactie toch het meeste krijgt…
Maar hoe is ons zwemavontuur eigenlijk begonnen? Ik had mij afgelopen zomer opgegeven voor een achtste triatlon, mijn eerste! Henriëtte en Evelien hoorden dit en hoe het precies ging weet ik niet meer. Maar op een gegeven moment zei ik: als jullie gaan trainen, dan doe ik mee. En zo gebeurde het! Het helpt heel erg om samen af te spreken en het motiveert heel erg. En we kunnen er heel enthousiast over vertellen tijdens het hardlopen, dus voor we het weten ligt het hele zwembad vol!
Het enige dat ik na een aantal maanden nog niet kan zeggen is dat ik al gewend ben aan het vroege opstaan, alhoewel de medezwemmers zeggen dat dat op termijn toch echt beter gaat. Daar hou ik me maar aan vast!
Suzanne Vaessen-Vliegen