Op 12 januari was het dan zover! Bij vertrek voelde je bij iedereen een opgewekte stemming maar ook de spanning. 2 maanden hadden we namelijk met zijn allen getraind voor de Halve en waren goed voorbereid. Voldoende kilometers in de benen, stukken over zand gelopen met voldoende hoogte meters om de Bloedweg na 20 km te bedwingen. Het enige waar we niet op hebben kunnen trainen was de wind. En winderig zou het worden…….
Toen we in Egmond uit de bus stapten, voelden we de wind al om onze oren suizen en we werden al gewaarschuwd dat het een pittig stukje lopen zou worden. Vooral op het strand had de wind vrijspel en we liepen daardoor 7 kilometer vol tegen de wind in te beuken met windsnelheden van meer dan 57 km/u!
Maar nadat we na de 7 kilometer over het strand linksaf de duinpan in liepen, werd het een stuk aangenamer. De zon brak door en op sommige stukken hadden we de zelfs wat wind in de rug. En niet te vergeten de mooie omgeving waar we in mochten lopen. Het maakt dat ik nu snap waarom de echte lopers zeggen dat de Halve van Egmond echt een run is die je gelopen moet hebben en waar jij je een held voelt als je over de finish gaat.
Moe maar zeer voldaan kwamen we één voor één terug bij de bus, waar als verrassing wat fris en bier voor ons klaar stond. Het werd hierdoor een heel gezellige terugrit! Namens alle Egmond lopers wil ik AV triathlon bedanken en in het bijzonder de train(st)ers Ruud, Christl, Hans en Bastiaan voor de goede voorbereiding en Rene en Bastiaan voor de organisatie. Ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar!
