Onze Vereniging beschikt over een actief en modern bestuur. Het bewijs daarvan zijn de verslagen vanuit de bestuurskamer zoals weergegeven in uw lijfblad ”Lopende zaken”
Items die de warme belangstelling van het bestuur hebben gewekt, mogen zich verheugen op een voortvarende aanpak. Dat uit zich door de vorming van geselecteerde groepjes mensen (meestal leden) die het probleem analyseren, fileren en kritisch bekijken. Waarna een rapportage aan voornoemd bestuur volgt. Een dergelijke groep krijgt vervolgens de status “commissie” en wordt daarna opgenomen in de reeks commissies zoals weergegeven in het blauwe boekje.
En als ik dan op een rustige zondagochtend door dit blauwe boekje blader, dan slaat plots de schrik mij om het hart…Er mist een commissie!!!
Mensen…we hebben géén “Bor-commissie” !!
Zoals ieder actief lid van onze vereniging al heeft gemerkt, is de stichting Utrechts Landschap druk doende in ons bos Birkhoven. Bomen worden gekapt, heide omgeploegd en paden aangelegd, dat wat een paar jaar geleden nog een totale kaalslag leek vormt zich langzaam tot een herkenbaar landschap. De flora en fauna vaart er wel bij.
En dat is zorgelijk!!!
Want dit gebeurt niet alleen in Birkhoven. In heel Europa is het milieu booming business, terwijl de grenzen steeds meer vervagen verscheen er onlangs een alarmerend bericht in de media;
“De wolf rukt op”
Weldra zal de virtuele grens van Nederland worden overschreden. Het is slechts een kwestie van tijd dat de wolf zijn intrede doet in ons bos Birkhoven. Inmiddels een walhalla voor de moderne wolf.
In de recente geschiedenis wordt zeer wisselend over dit sujet geschreven. Zo is een fabel bekend, (voorgelezen door een uil), wat rept over een ietwat verstrooid geval met een tamelijk kort lontje, dat zich afwisselend ophoud in het praathuis danwel het Enge Bos en luistert naar de naam Bor. Een ander gebeurtenis wordt beschreven door drs. P. waarin een hele familie zich voor de hongerige horde werpt in een wanhopige poging Omsk te bereiken. De naam John de Wolf doet nog steeds menigeen sidderen. En wie kent niet het droeve verhaal van de grootmoeder en haar arme roodgekapte kleinkind?
Laten we niet wachten tot het bekende kalf in de put zit, maar voortvarend te werk gaan en een geselecteerd groepje mensen vormen…
Mijn voorstel aan deze “Bor-commissie” is om een rooster te maken waarin voor elke loopgroep bij toerbeurt iemand wordt aangewezen als grootmoeder en één iemand de training volbrengt in rood tuniek.
Daarmee zullen we als vereniging onze tijd vér vooruit zijn.
Theo Berens