Iedere seconde telt bij een hartstilstand of andere levensbedreigende calamiteit. Ook bij de trainingen van AV Triathlon gebeuren soms ernstige ongelukken, die dit credo onderschrijft.

Trainer Gerrit van de Berkt is onwel geworden.

Om hier zo goed mogelijk op voorbereid te zijn, oefenen de zaterdaggroepen van AV Triathlon met enige regelmaat hoe ze moeten handelen als er gereanimeerd moet worden. Dat is geen sinecure. ‘In 7.50 minuten van het clubhuis met ‘de defibrilator’ naar de fatale plek van het ongeluk’.

Monnikenbos

Zaterdag 24 augustus was groep 1 van de trainers Gerrit van de Berkt en Bernard van den Berg aan de beurt om het zogeheten calamiteitenplan uit te voeren. Ondergetekende, die ook in deze groep loopt, draaide toevallig een bardienst, en had gelijk de rol om op de fiets zo snel mogelijk, met ‘de defibrilator’, naar de bewuste plek in het bos te rijden. Ik wist dat er gebeld zou worden naar het clubhuis, en ook naar welke locatie in het Monnikenbos ik moest fietsen.

Om 9.20 uur ging het telefoontje bij de bar dat trainer Gerrit ‘onwel’ was geworden. Snel pakte ik het tasje van trainer Bernard, waarin ‘de defibrilator’ zat – de echte defibrilator bleef natuurlijk in het clubhuis voor een échte calamiteit! – en rende naar mijn fiets. Over de Zandlaan, waar het zaterdagochtend druk is met autoverkeer, fietste ik richting het Monnikenbos.

Nordic Walkers

Daar waar de Zandlaan, bij de ingang van de camping ‘t Monnickenbosch, naar links afbuigt, liep uitgerekend een grote groep Nordic Walkers over de volle breedte van de weg. Gelukkig werkte mijn fietsbel goed, en gingen zij meteen opzij. In de verte zag ik loper Peter Mets staan op de weg voor de balk naar de kuil in het Monnikenbos.

De gangbare afspraak is dat de loopgroep een lang gestroomlijnd lint vormt van de weg naar de plek van het ongeluk. Om de 30 meter staat er een loper, die de route voor de fietser markeert.

Plattegrond van Birkhoven met markante punten waar de loopgroepen vaak langskomen.

De afgesproken plek, net voorbij de kuil (op het kaartje in het witte vlak tussen de locaties 2 en 5), bereikte ik na 7.50 minuten. De groep had alle instructies goed opgevolgd.

Hartstilstand

Toch is 7.50 minuten volgens de hartstichting te lang om iemand met een hartstilstand buiten levensgevaar te houden. Als een hartstilstand langer dan 5 tot 6 minuten duurt zonder reanimatie, dan kan dat zorgen voor hersenschade of sterfte van hersenweefsel. Gelukkig was de groep al begonnen met het reanimeren van trainer Gerrit, zodat hij schadevrij bleef.

Lessen trekken

Welke les kan getrokken worden uit de oefening? Uit de evaluatie na afloop van de training kwamen de volgende opmerkingen uit de loopgroep, licht trainer Gerrit van de Berkt toe:
,,De lopers stelden de vraag of de trainers een keer de genummerde punten op het kaartje kunnen benoemen, wanneer wij er tijdens de training langslopen. Het is handig om te weten waar we precies zijn in de Korte Duinen.’’

,,Wanneer er een lint gemaakt moet worden, staan de lopers zo ver uit elkaar dat je elkaar nog net kunt zien. Als je met de groep zo’n lint gaat maken roep dan wanneer er iemand blijft staan. Dan kan de rest doorlopen tot de volgende stilstaat.’’

,,Wellicht is het goed dat er een gekleurd hesje voor de fietser bij de AED in het clubhuis komt te hangen. Zo ziet de eerste loper in het lint dat de fietser er aankomt.’’

,,In de app van de loopgroep is het handig om de gegevens op te nemen van wie er gebeld moet worden bij een calamiteit (man/vrouw, partner), ook is het belangrijk dat er altijd iemand een mobiele telefoon op zak heeft tijdens de training en om te weten wie er kan reanimeren en de AED kan bedienen.’’

Obstakels

Wat betreft mijzelf ben ik weinig obstakels tegengekomen. De reanimatie-oefening vond redelijk dichtbij het clubhuis plaats. Ook was ik op de hoogte van de plek, dus ik hoefde niet te zoeken.

Reanimatiecursus

Maar wat als Gerrit bij Cabrio of aan het einde van de Korte Duinen onwel was geworden? Dan was de afstand om te overbruggen vele malen groter geweest, en was het essentieel geweest dat meerdere trainers, cq lopers kunnen reanimeren. Het verdient volgens mij dan ook aanbeveling dat niet alleen de trainers jaarlijks een opfriscursus reanimeren krijgen, maar ook dat de vereniging de faciliteiten biedt om clubleden een reanimatiecursus, tegen betaling, te laten volgen, bij voorbeeld in het clubhuis.

(Peter van de Vusse)