AV Triathlon was met het dames- en twee herenteams van de triatleten volop in competitie in Groningen. Het resultaat mocht er zijn: een tweede plek voor ons damesteam! En een derde plek voor de heren! Een verslag van Roelien de Wolf.

Als je vier dames in een auto richting Groningen zet, weet je dat het gezellig wordt. Twee uur lang sterke verhalen, pindakaasboterhammen en een strategische plaspauze later kwamen Cynthia, Djoeke, Debbie en Roelien aan bij de start van de competitiewedstrijd in Groningen. Er stond een standaardafstand op het programma: 1,5 km zwemmen, 40 km fietsen en 10 km hardlopen.

Fietsparcours

Vooraf maakten we ons vooral zorgen over het fietsparcours: zes rondjes over een industrieel terrein met een paar pittige bochten en een 180 graden keerpunt. Maar eerst: zwemmen. Vijftienhonderd meter, verdeeld over twee rondjes. Het water (met flink wat wier) was al een uitdaging op zich. Na het startschot raakten we elkaar snel kwijt – zwemmen is tenslotte een eenzame sport. Nou ja, fysiek was het juist behoorlijk intens: we lagen in een soort wasmachine van armen, benen en hoofden. Roelien was als eerste van ons het water uit en mocht als eerste aan het fietsen beginnen.

Ondanks de saaie omgeving bleek het fietsparcours best mee te vallen. Uiteraard zat Djoeke Roelien al snel op de wielen en haalde haar al schreeuwend ‘Ik ben misschien gediskwalificeerd!’ in. Dat klonk een klein beetje zorgelijk. Even later kwam Debbie voorbij – het voordeel van zo’n parcours: je ziet elkaar vaak. Er werd wat afgeknikt, geduimd en bemoedigend geroepen.

Fietsschoen

Wat we toen nog niet wisten: Djoeke had een vliegensvlugge wissel (de snelste van het hele veld!), maar verloor een fietsschoen, kwam scheef op haar zadel terecht en moest vervolgens met een uit het niets verschenen imbussleutel (!) haar zadel repareren. Toch wist ze met de tweede fietstijd te finishen.

Daarna begon het lopen. Djoeke ging als een speer, gevolgd door Debbie, die op haar beurt werd opgejaagd door Roelien. Cynthia zat inmiddels ook in haar loopritme, terwijl de wind aantrok en de temperatuur opliep. Gelukkig zorgden sponsen bij het drinkpunt voor wat verkoeling.

Djoeke finishte als vijfde, Debbie als achtste. Ook Roelien en Cynthia kwamen vlot binnen. Djoeke was vooral trots dat ze niet in een prullenbak hoefde over te geven.

Tweede plaats

En toen het verlossende nieuws: we zijn tweede geworden!

Wind en zadeldrama ten spijt – het was een prachtige racedag in Groningen!

En de mannen dan?

De mannen waren al aan het racen terwijl de dames zich nog opmaakten voor de start. AV Triathlon was namelijk met maar liefst twee mannenteams vertegenwoordigd in de derde divisie.

Bij team 2 kwam Melvin als eerste van de fiets, met Bert in de achtervolging. Melvin wilde zich niet laten kennen en ging steeds harder lopen. Het werd een fotofinish – die Melvin nét wist te winnen.

Kramp

Joep kreeg flinke kramp in de wissel van fietsen naar lopen, maar wist alsnog een strakke tien kilometer neer te zetten. En dankzij een razendsnelle wissel van Sven eindigde AV Triathlon 2 als derde in het teamklassement. Een topprestatie!

Ook AV Triathlon 3 deed goede zaken. Ondanks wat zwaardere benen en langere wissels lieten de mannen zich niet kennen. Koen, Erik, Ap en Ruud lieten zien dat teamgeest en doorzettingsvermogen minstens zo belangrijk zijn als snelheid. Ze finishten met een grote glimlach – en waarschijnlijk wat spierpijn – maar wél als team.