Al in het voorjaar waren we voorbereid, doordat we ons team klaar hadden voor de Heuvelrug Estafette van 2017. Met als speciale eregast Ewald, als dank je wel voor al zijn trainingen. Langzaam werd het dan eindelijk september. Het loop/fiets schema zag er goed uit en alle wensen werden vervuld. Verzorging voor onderweg was ook helemaal geregeld, mooi weer opkomst, een prachtige route en iedereen keek er met plezier naar uit!

Niets vermoedend kom ik de zaterdag voor de estafette terug op het clubhuis, van een prachtige duurloop training met Jaap. Mijn estafette teamgenoot spreekt me aan…we hebben een zieke. Drie minuten later…terwijl onze what’s app groep bijna ontploft…we hebben een geblesseerde en niet één, maar drie! Geen probleem: we gooiden het hele schema even in een paar minuten om en brachten kleurtjes aan. We houden de sfeer hoog en Murphy lijkt afgewend?!

Zondagochtend begon heerlijk, het was erg koud en al super gezellig….We hadden gewoon zoveel zin, dat we per ongeluk met een valse start begonnen. Tja, we wilden gewoon niet meer wachten. Maar helaas, we worden terug gefloten en starten opnieuw. Gelukkig hoeven we geen derde keer te starten.

Terwijl Ron loopt, begeven wij ons met de koffie, thee en koekjes naar het eerste wisselpunt. Deze wordt, terwijl we daar zijn, nog een paar keer verplaatst. Tot ze op de juiste plek staan en daar komt Ron vrolijk kijkend binnen en zwaaien we Henriëtte en haar fietsers uit. Ook onze geblesseerde lopers komen allemaal lachend en genietend binnen bij hun wissels. Rond de lunch breekt ook de zon door. Het is zulk heerlijk weer, dat we genieten van een ijsje bij Kwintelooijen en we zwaaien Martin en zijn fietsers uit.

Tot nog toe lijkt alles goed te gaan en daar komt Murphy nog even gezellig mee doen. Er is wat spraakverwarring en de navigatie wordt op het verkeerde punt gezet. Want waar moeten we naar toe; wisselpunt zeven of etappe acht? Maar alles komt goed en Martin is net binnen als Hans en zijn begeleiding aan komt zetten en gauw van start gaan. Alle hilariteit ten top, loopt onze oudste loper hierdoor eventjes de auto’s eruit. We voelen ons er wat ongemakkelijk onder, maar gelukkig kunnen we er wel met zijn allen om lachen.

Hoewel Murphy geregeld voor wat spanning en hilariteit zorgt, hebben we het enorm naar ons zin. Iedereen loopt toptijden en we genieten van de prachtige route en de zon. Als ik dan ook aan de beurt ben, kan ik bijna niet wachten…Dus als Hans in zicht komt, loop ik hem tegemoet en daarna, vlieg ik er vandoor….oeps waar zijn mijn fietsers? Maar alles gaat goed en ze vergezellen mij al gauw terwijl ik verder huppel over De Treek.

Al gezellig kletsend en lachend met andere groepen en (mijn) fietsers gaan we over Marmotberg bij Soesterberg. Bij de laatste wissel staat Ewald klaar met slingers om zijn nek, zwaai ik nog even naar de hele groep en worden de fietsers gewisseld. Ewald en Martin fietsen de laatste etappe met mij mee. Omdat wij een zieke hadden loop ik twee etappes. Ik mag dubbel genieten!

Onderweg nog even pech met de slagbomen en we zijn Ewald tijdelijk kwijt. Maar die haalt ons weer snel in. Het laatste stuk is bekend terrein en bij de paddenstoel wordt de groep gealarmeerd dat we er aan komen. Voor het veld staan ze met zijn allen te wachten en daar gaan we gezamenlijk al lachend over de finish! Gelukkig was Murphy in een goede bui en proosten we op de fantastische dag, het heerlijke lopen/fietsen en deze editie van de Heuvelrug estafette.

Charlotte