Terwijl de vlaggen nog halfstok hingen na de Dodenherdenking, maakten zo’n 80 lopers van AV Triathlon en Altis zich klaar om het vuur van de vrijheid opnieuw aan te wakkeren. Een tocht vol betekenis, verbondenheid en doorzettingsvermogen lag in het verschiet: het Bevrijdingsvuur van Wageningen naar Amersfoort brengen, al rennend, in de nacht van 4 op 5 mei. Een verslag van Petra Donders.

Warme sfeer

De sfeer was warm, ondanks de frisse avond. Onze chauffeur, samen met zijn vrouw, zou ons de hele nacht begeleiden, een mooie extra in deze gezamenlijke reis. De busrit verliep voorspoedig en al snel bevonden we ons in het sfeervolle centrum van Wageningen. Daar was het een levendig tafereel: ruim 5.000 lopers uit 207 steden uit Nederland stroomden samen om het vuur te ontvangen. Muziek vulde de straten, er werd gelachen, gedanst, gepraat, verbonden in één doel: 80 jaar vrijheid vieren.

Teamfoto

Na een gezamenlijke teamfoto begaven we ons naar de opstelplaatsen. De neuzen werden kouder, de sfeer steeds warmer, samen stonden we te popelen in de nacht, wachtend op ons moment.. En dan, rond 01.00 uur mochten wij onze fakkel ophalen en starten. Onder luid gejuich haalden we het vuur op en begonnen we aan onze tocht in het donker. De 10 km/u-lopers hadden de eer om de spits af te bijten, terwijl de rest zich in de bus opwarmde, probeerde te slapen of juist samen lachte en verhalen deelde.

Zo ging het de hele nacht door: aanmoedigingen die over de wegen galmden, gezwaai uit de bus en groepen die elkaar met applaus binnenhaalden. De route werd een lint van lichtjes, beweging en betekenis.

De route op 5 mei zag er als volgt uit:

  • 00.00 uur – Officiële start in Wageningen

  • 01.00 – 8 etappes door 3 tempogroepen die elk ongeveer 10km per etappe liepen

  • 08.45 uur – Aankomst bij Kamp Amersfoort

  • 09.30 uur – Aankomst bij AV Triathlon

  • 10.00 uur – Aankomst bij Altis

  • 10.30 uur – Aankomst bij het Eemplein

  • 10.50 uur – Aankomst op Het Hof

  • 11.00 uur – Aansteken van het Vrijheidsvuur

  • Onderweg kwamen we langs meerdere monumenten, waar we even stil stonden. Elke loopgroep liep ongeveer een uur en werd begeleid door twee fietsers en een volgauto. Op de wisselpunten stond de volgende ploeg steeds klaar om het ‘estafettestokje’ (figuurlijk, geen brandende fakkel, te gevaarlijk!) over te nemen. De vertrekkende ploeg liep verder, de aankomende ploeg stapte in de bus, dat koers zette naar het volgende punt.

    Geen race

Het was geen race. We liepen in constante tempo’s, in verbondenheid en met aandacht. Want dat we deze estafette in volledige vrijheid mochten lopen, is een voorrecht dat niet vanzelfsprekend is in deze wereld.

Bij de laatste etappe sloten nog meer lopers aan, waaronder onze eigen leden en die van Altis. Ook de framerunners en jeugd liepen mee in het slotstuk richting de binnenstad van Amersfoort. Samen brachten we het vuur thuis, een brandend symbool van herdenken en vieren.

De Hof

Op De Hof stond inmiddels een flinke menigte klaar om ons te ontvangen. De burgemeester heette ons welkom en sprak zijn dank uit voor onze inzet. Een jeugdlid van Altis had de eer om het Bevrijdingsvuur officieel aan te steken met de fakkel, een trots moment. Ondertussen klonken de bevrijdingsklanken van Muziek- en Showband Juliana over het plein. Een waardige afsluiting van een onvergetelijke nacht… waar hier en daar ook even flink werd gegaapt. 😉