Het is zaterdagochtend, de training moet nog beginnen. Voor het clubgebouw worden we bij elkaar geroepen want er is een mededeling. Janneke doet een oproep. Er zijn dringend vrijwilligers nodig voor de Hamersveldloop. Als er niet meer bij komen gaat de loop niet door. Dezelfde week komt via de mail nog een extra oproep binnen van onze trainer Ruud. Ik geef me op en ben gelukkig niet de enige. De Hamersveldloop gaat door!
Hoe vaak heb ik zelf niet gelopen tijdens een hardloopevenement en gedacht, zonder al deze helpende mensen had ik dit niet kunnen meemaken. Hoog tijd om dit ook voor een ander te doen.
Zondag 25 juni meld ik mij om 10.00 uur in de kantine van de Antilopen. De start- en finishplek is al helemaal opgebouwd en ik realiseer mij dat een aantal mensen al vroeg begonnen is om dit voor elkaar te krijgen.

In het clubhuis is het lekker druk. In één oogopslag zie ik al vier loopmaatjes. Het saamhorigheidsgevoel dat ik voel als we samen lopen, voel ik nu we de handen uit de mouwen mogen steken ook. We krijgen een korte uitleg van Janneke en Jertske en een lunchpakket. Ik mag samen met Linda de waterpost bij de finish gaan bemannen. Als we op de plek aankomen, zien we dat er al veel voorbereidend werk is gedaan. Er staat al een tafel, twee emmers en een jerrycan met water. Vanuit onze plek zie ik de tijdswaarnemer zijn controles doen, de mannen van de EHBO zitten, de mensen met de medailles klaarstaan en Ton Duits met een toeter voor het startschot in zijn hand.We vullen bekertjes met ranja en water. En er zijn schaaltjes met winegums en drop. Wat ons betreft kan het beginnen. De kinderen staan klaar, de speaker vertelt welke route ze gaan lopen, telt af en weg zijn ze. Zonder uitzondering rennen de kinderen heel hard weg, wat een enthousiasme!
Dan komt de eerste alweer op de finish af. De kinderen hebben rode hoofden van de inspanning. Ze krijgen een medaille en daarna komen ze voor een glaasje ranja en een snoepje. Dat gaat er zichtbaar goed in.

Om 11.00 uur is het de beurt aan de volwassenen en de oudere kinderen. Iedereen staat klaar, de speaker zegt:” nog één minuut!”. Op het moment dat ze mogen starten lijkt er een beetje verwarring te zijn. De toeter van Ton is niet zo goed te horen. Na enige aarzeling zijn de lopers toch allemaal weg.
En dan is het wachten op de eerste die over de finish komt. Dat duurt niet lang. Na iets meer dan 17 minuten komt de eerste al binnen.
Wat een ontlading. We zien opluchting, inspanning en blijdschap op de gezichten. Lopers feliciteren elkaar, delen hun ervaringen of hebben eerst een paar minuten voor zichzelf nodig. Wat een sfeertje, ook als vrijwilliger voel je dat.
En gelukkig, we hebben de bekertjes niet voor niets gevuld want iedereen komt langs om iets te drinken. We worden regelmatig bedankt en het doet me goed om te horen dat het op prijs wordt gesteld.
Na iets meer dan een uur komt de laatste renner binnen en kunnen we gaan opruimen. Terug in de kantine heerst er een opgelaten sfeer. Tijd voor een kopje thee. Ik spreek een paar vrijwilligers, het is zo te horen allemaal goed gegaan. Janneke vraagt nog een paar mannen of ze willen helpen met het afbreken van de start- en finishplaats. Zonder enige aarzeling vertrekken ze om de laatste klus te klaren. Ik meld me af bij Janneke en krijg een leuke attentie mee voor de moeite. En als ik terugloop naar mijn fiets schiet door mijn hoofd hoe mooi het is dat we dit met elkaar en voor elkaar doen. Alleen op die manier kan een loop zoals de Hamersveldloop blijven bestaan.

Annelies Post