Vorig jaar waren ze nog op weg vanuit Syrië, Eritrea, Soedan, Afghanistan en Irak; over zee, door de woestijn, over de bergen, in enge bootjes, te voet, of in duistere (vracht-) wagens. Bij nacht en ontij… nu lopen ze 10 km bij de Gildeloop in Soest en de Halve van Hoogland!
Eskendir, Osman, Mustafa, Adam, Yonas, Dejjen, Mebrathu en Hussein.
Ik ken de jongens van het NVA, waar ik taalcoach ben en ze help bij hun studie van het o zo moeilijke Nederlands. De meesten hebben in hun land van herkomst nauwelijks onderwijs gehad. Ze spreken een beetje Engels en moeten naast een nieuwe taal ook een heel nieuw schrift leren. Ga er maar aan staan na de vlucht uit je land, ver van je familie en na ook nog een vreselijke reis. Bij mij thuis zagen ze tijdens de les mijn zwaar bevochten (hardloop-)medailles hangen en lachten om zo’n hardlopende oude man. Die zouden ze er wel even uitlopen.
Tijdens de schoolvakantie zaten ze veel en alleen thuis, veel vrienden hebben ze nog niet, de trauma’s kwamen weer boven. Een uitgelezen moment voor een flinke training in de Treek vlak bij mijn huis.
Elke woensdag en zondag om 11.00 uur verzamelen in de Keesomstraat aan de rand van deTreek. De Eritrese jongens deden de dartele herten in de Treek, die toch ook aardig kunnen lopen, verstommen. Wat een elegantie en wat een snelheid! Maar vooral: wat een vrolijkheid! Een Eritrese jongen, die vorig jaar als vrijwel dood uit de Middellandse Zee werd gevist, hoorde ik boven de vogels uit, naast mij zingen! Ik was ontroerd.
Met 5 jongens hebben we deelgenomen aan de Gildeloop in Soest, Eskendir liep de eerste 5 km niet alleen voorop maar ook verkeerd, waardoor hij een flinke inhaalslag moest maken. Maar toch: 10 km in 37 minuten en nog wat, met slechts een paar weken training van zijn taalcoach. Hoe hard zal hij gaan als de echte trainers van AV Triathlon zich over hem ontfermen? Osman, 40 minuten, Mustafa, 55 minuten en Yonas ook zoiets. Dejjen viel uit na het deponeren van zijn pizza fromaggio in de berm. Ik had de jongens aangeraden 3/4 uur voor het begin van de wedstrijd te eten. Op de fiets naar Soest vanuit Amersfoort zat Dejjen nog lekker achterop bij zijn vriend een vette pizzapunt naar binnen te werken met de geschetste “fatale” gevolgen. Zonder een maagvullende pizza loopt hij zo 38 minuten over de 10 km.
De buren vroegen zich af “wat die donkere jongens toch steeds bij Frans komen doen” Jehovagetuigen op zondagmorgen konden het toch niet zijn! Ik vertelde hen over hun vlucht en hun trauma’s en hun inspanning om te integreren en spontaan zetten de buren op zondag eten en drinken klaar na de training en ook (schattig) handdoekjes om het zweet te wissen! De buren kwamen erbij zitten en hoorden de jongens hun best doen hun verhalen te vertellen in het Nederlands. Bekend maakt bemind! Ze waren ontroerd.
Afgelopen zondag hebben we de 10 km gelopen in Hoogland bij de Dorpsfeesten. De Eritrese jongens liepen moeiteloos met de getrainde atleten mee. Alle jongens een medaille,de eerste in hun leven, de eerste in Holland. We hebben gedanst en gezongen in de grote feesttent: Heb je even voor mij?
Dat is pas integreren!
De nieuwe, onze nieuwe kampioenen!!!!
Auteur – Frans Wijzen